Verið velkomin á leiðsögn um sýninguna Barböru með Jóni Proppé listheimspekingi miðvikudaginn 14. maí kl. 12.15 í Gerðarsafni. Leiðsögnin er liður í viðburðarröðinni Menning á miðvikudögum og er styrkt af menningar- og mannlífsnefnd Kópavogsbæjar.
Barbara Árnason spratt upp úr einu myndlistarumhverfi og skaut rótum í öðru. Hún var fædd í Hampshire í Suður Englandi árið 1911 og ólst upp í samfélagi sem hafði mótast af hraðri nútímavæðingu með þéttbýlismyndun, tækniframförum og uppbyggingu iðnaðarborga. Þar sem hreyfingar á borð við Lista-og handverkshreyfinguna (e. Arts and Crafts Movement) spruttu upp sem andsvar við iðnvæðingu með áherslu á upphafningu handverks og endurmótun listar og hönnunar. Þar sem þungi iðnvædds samfélags mætti ríkulegri menningarsögu. Samfélagi sem, þrátt fyrir iðnað og þunga nútímans, bjó yfir sterkri listhefð þar sem skreytilist, myndlist og hönnun voru sjálfsagður hluti af hversdagslífi fólks.
Barbara stundaði listnám við Winchester School of Art og framhaldsnám við Royal College of Art í London þar sem hún sérhæfði sig í hönnun, málmristu og tréstungu. Í kjölfar námsins markaði hún sér stöðu innan grafíklistar í Englandi, hóf að myndskreyta bækur og kenndi samhliða því. Sumarið 1936 steig Barbara í fyrsta sinn fæti á íslenska grund. Hún hafði þá nýverið lokið við að myndskreytabók um fornsögur Íslands, sem vakti áhuga hennar á landi og sögu. Listakonan ferðaðist um landið á meðan á dvöl hennar stóð og festi hér óvænt rætur þegar hún kynntist listamanninum Magnúsi Á. Árnasyni.
Barbara Árnason var fjölhæfur listamaður sem hafði gríðarleg tök á tæknilegum útfærslum í þá ólíku miðla sem hún tók sér fyrir hendur. Hún þróaði nálgun sína og listræna könnun eftir eigin áherslum og skóp sér farveg innan myndlistar með tilraunum í miðla á borð viðgrafík, textíl, bókateikningar og viðarverk. Miðla sem stóðu á mörkum þess sem taldist klassísk myndlist en voru nátengdir hinu daglega lífi, bæði í almannarými og inni á heimilinu. Þessi nálgun hennar vísar samtímis í hina ensku hefð fyrir vel unnu handverki og skreytilist og hinn íslenska sjónlistaarf sem finna má á útskornum rúmbríkum og listvefnaði fyrri alda sem sýndu gjarnan senur úrþekktum sögum. Með þróun verka hennar flæddi nálgunin, aðferð¬irnar og fagurfræðin en kjarninn var þó í því daglega, nálæga og fíngerða þar sem hún tókst á við sífellt nýja miðla af forvitni og færni. Líkt og Barbara sjálf orðaði það í viðtali við tímaritið 65° árið 1969: „Það er algjörlega nauðsynlegt fyrir listamann að verafullkomlega frjáls til að kanna nýjar brautir.
Sýningarstjórar eru Brynja Sveinsdóttir og Hallgerður Hallgrímsdóttir.
