„Yndi hans af náttúruskoðun var svo samtvinnað málverkinu, að þar fór ætíð eitt með öðru. Að ferðast var honum sama og að mála; að mála var honum sama og að njóta þeirra staða sem hrifnæmur hugur hans dróst að. Að þessu leyti ríkti fyllsta samræmi milli mannsins og málverka hans” skrifar Björn Th. Björnsson um Magnús.
Verkið kom inn í safneign árið 1983, málað með olíu á masónít og er 75 x 98 cm að stærð.
Listamaðurinn Magnús Á. Árnason (1894 -1980) var margt til lista lagt, hann var myndlistarmaður, tónskáld og rithöfundur. Magnús var mikill náttúruunnandi og málaði hann mikið af landslagsverkum. Klettar eru mjög einkennandi fyrir landslagsverk Magnúsar.
Magnús fór til Kaupmannahafnar í nám árið 1912 og hófst listferill hans þá. Hann ætlaði sér að verða portrett málari í upphafi listferils síns, en byrjaði síðan að mála landslagsmyndir þegar systurdóttir hans dó, en hún hafði verið hans helsta fyrirsæta. Magnús dvaldi í Bandaríkjunum í rúm 12 ár og stundaði meðal annars nám þar. Hann giftist listakonunni Barböru Moray Williams Árnason og hlotnaðist Gerðarsafni sá heiður að eignast mikið af verkum eftir þau hjónin.
